Að undanförnu hefur mikið verið rætt um frelsi á netinu. Hnýtt hefur verið í meint skilningsleysi okkar sem viljum að höfundalög séu virt, ólöglegt upp- og niðurhal stöðvað og að frelsi til viðskipta og athafna virki jafnt í kjötheimum og á refilstigum netsins.
Djéennessar eru dregnir fram og leiðbeiningar birtar um hvernig komast megi framhjá því að reynt sé að leggja hraðahindranir í götu þeirra sem finnst í lagi að taka eigur annarra, án þess þó að svo mikið sem brauðmoli falli á borð þeirra sem lögðu jafnvel allt sitt í að skapa innhaldið; hið raunverulega virði í þessum skráarskiptum. Við getum þó ekki annað en brugðist við þeim stórfellda þjófnaði á efninu okkar sem á sér stað.
Frelsið á að vera höfunda um hverjir og hvernig þeir nota og neyta efnisins. Það er hið raunverulega frelsi. Þótt hraðahindranir dugi ekki á þá hörðustu, þá vonandi kveikja þær ljós hjá heiðvirðu fólki um að láta af ólöglegum óvana. Ef við stöndum hjá aðgerðalaus eða náum ekki að breyta um stefnu er útlitið sannarlega svart fyrir menninguna og tunguna okkar og þar með höfunda alls þessa frábæra efnis sem búið er til af skapandi fólki hér á Íslandi.
Sjóræningjar kalla eftir viðurkenningu á frelsi sem hefur þau áhrif að ræna skapandi fólki rétti sínum að hagnýta sér eigin verk, sér og sínum til hagsbóta. Þeir kalla eftir frelsi sem verður um leið ófrelsi annara. Og það virðist gleymast að frá fyrsta degi þegar internetinu var hleypt úr bönkerum hersins, þá hefur verið ljóst að netið myndi snúast um peninga, völd og viðskipti. Og þeir virðast ekki átta sig á því að um leið og þeir opna tölvurnar sínar til að blasta nýju frelsisfasbókarfærslunni, færa til slóðir á nýja sörvera með breyttum æpí tölum eða krukka í djéennessinum sínum til að forðast hraðahindranir, eru þeir í raun ekkert annað en ókeypis verkamenn stórra hagsmunaafla í „nýju“ virðiskeðjunni sem nýtir „frítt stöff“ sér til hagnaðar.
Þannig beina sjóræningjar í raun stórum fúlgum inn í fyrirtæki sem framleiða tækin, eiga pípurnar og bjóða okkur hamingjuna með því að vista stöffið okkar í skýjunum. Ekki nóg með að hún sé stjarnfræðileg og vaxi um skrilljónir á ári, heldur hafa þessi fyrirtæki ekki þurft að fjárfesta í efni og innhaldi, né heldur að skila sanngjörnu endurgjaldi til þeirra sem eiga efnið sem flæðir „frítt“ um sífellt stækkandi pípur og tæki. Þannig eru sjónræningjar raunverulega að vinna gegn því að hugverk sé metið að raunverulegum verðmætum og eigi skilið sanngjarnt endurgjald fyrir.
Það er ekkert óeðlilegra að setja hraðahindranir á aðgengi að höfundarréttarvörðu efni, heldur en hraðahindranir á götur til að hægja á umferð. Þó ekki sé til annars en að einhverjir heiðvirðir neytendur hugsi sig aðeins um áður en þeir hlaða niður stolnu efni, og gerist þannig þjófsnautar. Netið er ekkert minna „frjálst“ fyrir vikið, þó reynt sé að reisa hindranir við einbeittum brotavilja þeirra sem halda úti skráaskiptasíðum fyrir ólöglega upphlaðið efni. Og það er ekkert verið að ganga á persónurétt eins né neins.
Síðustu aðgerðir rétthafa koma eftir áralanga þrautagöngu um refilstigu dómskerfis og hefur kostað höfundarréttarhafa ómældan tíma og fjármagn. Og niðurstaðan er nákvæmlega sú sem var lagt upp með, nema nú liggur fyrir dómsorð um að skráaskiptasíðurnar eru ólöglegar. Ekki bara hér á Íslandi, heldur í öllum okkar samanburðarlöndum.
Þeir sem leggjast gegn hraðahindrunum á netinu í nafni misskilins frelsis þurfa líka að skilja að „fría stöffið“ er nefnilega ekkert frítt. Það eru bara önnur fyrirtæki en áður sem eru hliðverðirnir sem stýra umferð og rukka tollinn, en hefur láðst að skila höfundum sanngjörnu endurgjaldi úr þeirri innheimtu. Það væri kannski ráð til Pírata að koma með höfundum í þá baráttu og með viðurkenningu á hugverkaréttinum sem raunverulegum samfélagssáttmála um notkun á efni og innihaldi. Frekar en að vera að verja stórfyrirtæki í tækniheiminum sem hagnast á því að skaffa nýtt dót daglega og fita pípurnar sínar til að flytja meira ólöglega fengið efni í boði saklausra kyndilbera frelsis. Frelsis sem ekki er til staðar og hefur aldrei verið það, jafnvel þó að maður breyti djéennessinum hjá sér.