Morgunblaðið birtir viðtal við Ísold Uggadóttur leikstjóra og handritshöfund kvikmyndarinnar Andið eðlilega, sem frumsýnd verður á Sundance hátíðinni í janúar. Einnig er rætt við Kristínu Þóru Haraldsdóttur, aðra aðalleikkonu myndarinnar.
Úr viðtalinu:
Hvað þýðingu hefur það fyrir kvikmynd að komast á Sundance?
Ísold: Myndin fær mun meiri athygli en hún hefði nokkurn tímann annars fengið, sérstaklega frá bandarísku pressunni. Þetta er tækifæri til að koma list sinni á framfæri en einnig markaður fyrir myndirnar. Eitt af stóru markmiðum kvikmyndagerðarfólks er að bíómyndirnar komist í bíóhús því kvikmyndagerð er auðvitað líka viðskipti. Myndir sem fara á Sundance eiga miklu meiri möguleika á slíku en þarna er samankomið fólk sem er að velja titla sem það sér fyrir sér að muni ganga vel í bíó.“
Segja má að Andið eðlilega sé algjör kvennasprengja. Kona skrifaði handritið, leikstýrði, sá um kvikmyndatökur, var framkvæmdastjóri, voru aðstoðarleikstjórar, kona valdi í hlutverk, konur leika tvö aðalhlutverkin, kona sá um leikmynd, búninga, gervi og meðframleiðendur voru konur. Þannig mætti endalaust áfram telja.
Var þetta meðvituð ákvörðun að hafa konur á nær öllum póstum?
Ísold: „Já og nei. Þegar við fórum að ráða fólk í vinnu leið mér aldrei öðruvísi en við værum að ráða hæfasta fólkið sem stóð okkur til boða hverju sinni, og það var svolítið tilviljanakennt að það voru konur. Við fórum ekki út og leituðum sérstaklega uppi konur til að vera meðframleiðendur en vissulega höfðaði efniviðurinn til kvenna og þær leituðu til okkar. Fyrsti meðframleiðandinn var þannig sænsk kona sem heyrði okkur kynna verkið á framleiðslumessu í Noregi og varð strax mjög hrifin. Hvort ástæðan var sú að efniviðurinn er svolítið kvenlægur veit ég ekki. Ég viðurkenni þó að ég var með það bak við eyrað að mig langaði að vinna með kvikmyndatökumanneskju sem væri kona. En ég hefði skoðað allt.“
Er öðruvísi að vera saman svona margar konur?
Kristín: „Þetta er aðeins öðruvísi orka jú en ég hugsaði ekki mikið út í það hreinlega fyrr en eftir á, hvað það væri töff að það skyldu vera svona margar konur samankomnar í verkefninu. Það var eiginlega frekar að maður hugsaði: Af hverju er þetta ekki oftar svona?“
Ísold: „Í kvikmyndagerð er svo rosalega mikið álag, hver dagur er pakkaður og pressan þannig að maður hefur eiginlega ekki tíma til að staldra við og átta sig á sérstöðunni eða rómantíkinni. Við vorum úti í öllum veðrum, með börn og dýr og mörg tungumál á setti, á venjulegum degi gat heyrst íslenska, enska, sænska, pólska og franska á tökustað. Creole og arabíska jafnvel. Þetta var því mikil áskorun og tvöföld leikstjórn oft þegar gefa þurfti fyrirmæli bæði á ensku og íslensku.“
40 manns biðu eftir ketti
Andið eðlilega fjallar um hælisleitandann Adja frá Gíneu-Bissá sem belgíska leikkonan Babetida Sadjo leikur og hvernig örlög hennar fléttast saman við örlög íslenskrar konu, Láru, sem Kristín Þóra leikur. Leiðir þeirra liggja saman við vegabréfaskoðun á Keflavíkurflugvelli þar sem Adja er stöðvuð í vegabréfaeftirliti af Láru, sem hefur nýhafið störf á Keflavíkurflugvelli. Þær tengjast óvæntum böndum en með stórt hlutverk fer líka Patrik Nökkvi Pétursson, sem leikur ungan son Láru. Myndin var tekin upp á Suðurnesjum og var verkefnið gífurlega flókið í afleitu veðri þar sem stundum var ekki stætt úti.
Sjá nánar hér: Algjör kvennasprengja – mbl.is
