Vatnaskil í íslenskri kvikmyndagerð?

19498-1Síðdegisútvarp Rásar 2 boðaði ritstjóra Klapptrés á sinn fund fyrr í dag. Þau vildu fá að vita hvað væri eiginlega að gerast með íslenskar kvikmyndir, í kjölfar allra þessara verðlauna og velgengni, nú síðast á Cannes en einnig á undanförnum mánuðum og misserum. Ritstjórinn freistaði þess að varpa örlitlu ljósi á málin.

Hlusta má á viðtalið hér – en að neðan er endursögn Bergsteins Sigurðssonar umsjónarmanns Síðdegisútvarpsins á því:

[divider scroll_text=““] Barnabörn náttúrunnar gera það gott

Blanda af heppni, tilviljunum og góðum myndum er helsta skýringin á velgengni íslenskra kvikmynda á alþjóðavettvangi að undanförnu, segir Ásgrímur Sverrisson. Hann segir freistandi að lýsa sumum myndanna sem gengið hafa vel sem „börnum Barna náttúrunnar.“

Velgengni Hrúta á kvikmyndahátíðinni í Cannes er nýjasta rósin í hnappagat íslenskra kvikmyndagerðarmanna á erlendum vettvangi. Fúsi hlaut þrenn verðlauna á Tribeca-hátíðinni í New York á dögunum, Hross í oss sópaði til sín verðlaunum út um allan heim, Jóhann Jóhannsson hlaut Golden Globe-verðlaun og var tilnefndur til Óskarsverðlauna fyrir kvikmyndatónlist og Á annan veg var endurgerð í Bandaríkjunum, að ógleymdri velgengni Baltasars Kormáks vestanhafs.

Nauðsynleg breidd
Ásgrímur Sverrisson, leikstjóri og ritstjóri Klapptrés, ræddi velgengni íslenskra kvikmynda á erlendum vettvangi í Síðdegisútvarpinu. Hann segir erfitt að draga stórar ályktanir „án þess að fara að belgja sig út í einhverju hjali um hvað allt sé stórkostlegt, en það er margt gott að gerast.“

Þetta sýni þó að þrátt fyrir erfiðleika og vesen sé mikill sköpunarkraftur og útsjónarsemi í íslenskri kvikmyndagerð, sem sé farin að bjóða upp á tiltölulega mikla og nauðsynlega breidd. „Þá kemur alltaf eitthvað sem slær í gegn, annað hvort með góðri aðsókn eða öðrum viðurkenningum.“

Svipaður tónn og í Börnum náttúrunnar
En eiga þær myndir sem best hefur gengið á erlendum hátíðum eitthvað sérstakt sameiginlegt? „Það er stundum freistandi að segja, þótt það eigi ekki við allar þessar myndir, að þetta séu börn Barna náttúrunnar. Það er ákveðinn tónn þaðan í sumum þessara mynda,“ segir Ásgrímur, og nefnir sem dæmi stuttmyndirnar Síðasti bærinn, sem tilnefnd var til Óskarsverðlauna, og Hvalfjörð, sem hlaut verðlaun í Cannes.

Þessar myndir eigi það sameiginlegt að fjalla um lífið til sveita, sem sé hluti af langtímaminni Íslendinga. „Stór hluti af okkar kúltúr og sögu felst í því hvernig hefur verið að eiga við þetta land, við erum svo nýlega orðin borgarþjóð,“ segir Ásgrímur og telur hugsanlegt að það sé að hluta skýringin á velgengni þessara mynda erlendis. „Eitthvað sem okkur finnst vera hversdagslegt getur verið gríðarlega spennandi úti í hinum stóra heimi.“Borgarmyndir veki á hinn bóginn kannski minni athygli utan landssteinanna þar sem umhverfi þeirra sé kunnulegra.

Engin ávísun á velgengni
Ásgrímur varar þó við því að líta á það sem ávísun á velgengni að gera sveita- eða dýramynd. „Þessi umræða er þegar byrjuð,“ segir hann. „Það felur dauðann í sér. Það eina sem þetta snýst um er þín sannfæring fyrir einhverju efni. Þetta er ekki spurning um sveitamyndir eða borgarmyndir, þetta er spurning um góðar myndir.“

 

Klapptré
Klapptré
Klapptré er sjálfstæður miðill sem birtir fréttir, viðhorf, gagnrýni og tölulegar upplýsingar um íslenska kvikmynda- og sjónvarpsbransann. Ritstjóri er Ásgrímur Sverrisson.

TENGT EFNI

NÝJUSTU FÆRSLUR